İMTİHAN

 Bir çok paragraf var bir yerlerde, hepimizin bir kenara bıraktığı, yok mu? Vardır elbet. Bunun için illa kağıt kalem gerekmiyor. Düşünün. Kiminizin defteri içindedir. 

Ben de zamanın birinde notlarıma kısa bir paragraf düşmüşüm.  Paylaşmak istedim çünkü şuan yazarkenki hissi yaşamıyor olsam da yaşayan birileri vardır ve bir cümlede “Bu hissi anlatacak doğru kelimeleri bulamıyorum.” demişim. Belki de siz kendiniz için doğrusunu bulursunuz.

Bir insanın akıllanması için kaç kez pişman olması gerekir? Aslında bu hissi anlatacak doğru kelimeleri bulamıyorum. Bazı anlar da kendiliğinden gelişen durumlara, su akar yolunu bulur misali ayak uydurursunuz ya, anı yaşarsınız, düşünmek istemezsiniz olumsuzlukları. Çünkü zaten olumsuzluklardır sizi oraya getiren. Sonra bazı anlar gelir ben nereye yol alıyorum diye sorgulama hissi oluşur. İnsan kendi ile çelişkiye düşer. Büyük huzursuzluk. Neden diye soramıyorum aslında. Çünkü biliyorum, bir şeylerin imtihan olduğu kesin.

Belki içinizdeki huzursuzluğunuz da sizin imtihanınızdır. Ama keşkesiz yol yoktur galiba. Böyle durumlarda duaya sarılmak en iyi yol gibi. 

İmtihan demişken aklımda Serdar Tuncer’in sesi belirip durdu. Bence bu hikayeyi siz de dinleyin;